Lexi organiseert samen met haar vader boekenconferenties. Haar vader doet dit al jaren en is ondertussen aardig succesvol in dit wereldje. Als Lexi op een dag een recensie-exemplaar van Piecekeepers in haar handen krijgt en begint te lezen, is ze verkocht. Dit boek is haar nieuwe lievelingsboek en ze is er dan ook op gebrand om de auteur van dit boek naar de boekenconferenties te halen. Als ze erachter komt dat de auteursnaam Haydn Swift een pseudoniem is van de iets wat irritante en arrogante Aiden Green, baalt ze dan ook wel even flink. Aangezien Lexi, Haydn, of eigenlijk Aiden begeleid door de boekenconferentie weekenden, leert ze hem steeds ietsje beter kennen. Wanneer is hij Haydn Swift en wanneer is hij Aiden Green? En voor wie van de twee begint Lexi nu eigenlijk langzaam aan te vallen? In “de jongen met twee namen” volgen we Lexi. Je leest gedurende het verhaal wat ze denkt en voelt en daardoor kun je je goed inleven in haar personage. Lexi is iemand die graag in de schaduw leeft, ze staat niet graag in de schijnwerpers. Ze is erg goed in het organiseren van alles rondom de boekenconferenties. Ze is goed en zelfverzekerd in haar werk. Als Aiden eenmaal verschijnt begint er langzaam aan iets op te bloeien. Je ziet de verliefdheid heel langzaam en subtiel groeien. Ook de verschillende emoties die erbij komen kijken (zoals bijv. jaloezie en onzekerheid) zijn heel mooi beschreven en dat zorgt ervoor dat het verhaal erg realistisch is. De band die Lexi heeft met haar vrienden en collega’s is heel sterk. De verschillende vriendschappen lopen als een rode draad door het verhaal heen. Het is een hecht groepje, je merkt dat ze op elkaar kunnen bouwen en dat wat er ook gebeurd, ze altijd klaar staan voor elkaar. Lexi haar ouders zijn gescheiden, maar ondanks dat heeft ze een aardige goede band met haar ouders. Haar moeder woont met haar nieuwe vriendin in Frankrijk en haar vader staat op het punt om overnieuw te gaan trouwen. Alles loopt heel mooi in elkaar over. Ondanks dat Lexi het niet heel gemakkelijk ermee heeft, maakt dat alles het verhaal wel “echt”. Niet alles in het leven is altijd maar rozengeur en maneschijn, dat laat dit verhaal ook zien. De schrijfstijl van Maggie Harcourt is luchtig, enorm lief en schattig. Het is een heerlijke young adult contemporary. Er gebeuren geen extreem schokkende dingen, maar toch gebeurd er genoeg. Genoeg om heerlijk in het verhaal gesleurd te worden en erin te verdwijnen. Eenmaal begonnen in “de jongen met twee namen” is het ook gewoon amper aan de kant te leggen. Het leest als een sneltrein. Je wilt gewoon weten hoe dit alles af gaat lopen. Het is absoluut één van de leukste en liefste boeken die ik gelezen heb de laatste tijd. Echt een ultiem Young Adult Contemporary boek.